Reformasi Badan Kehakiman Malaysia

Sebagai sebuah negara yang mengamalkan demokrasi; sistem pemerintahan Malaysia secara khususnya boleh dipecahkan kepada tiga bahagian iaitu:

1. Bidangkuasa eksekutif sebagaimana yang diperuntukan oleh Fasal 39 Perlembagaan Persekutuan. Kuasa Pemerintahan Persekutuan ini boleh dijalankan oleh Yang diPertuan Agong atau oleh Jemaah Menteri atau juga oleh mana-mana menteri yang diberi kuasa oleh Jemaah Menteri.

2. Bidangkuasa Perundangan sebagaimana peruntukan Fasal 44 Perlembagaan Persekutuan. Fasal tersebut menyatakan bahawa kuasa membuat undang-undang persekutuan adalah terletak pada ahli-ahli parlimen dikedua-dua buah dewan.

3. Bidangkuasa kehakiman sebagaimana peruntukan Fasal 121 Perlembagaan Persekutuan yang memperuntukkan penubuhan mahkamah-mahkamah di Malaysia serta mempunyai kuasa untuk mendengar dan memutuskan pertikaian dalam suatu perkara.

Mengikut hukum teorinya, setiap cabang kuasa akan hanya berkuasa dalam cabangnya sahaja di mana eksekutif tidak masuk campur bidang kehakiman dan sebaliknya. Sekiranya campur tangan berlaku, secara teorinya juga akan berlaku kacau bilau dan tiada kestabilan dalam sistem pemerintahan Negara.

Dalam hal ini, saya berpendapat Perlembagaan Persekutuan adalah pengikat mutlak bagi ketiga-tiga badan tersebut di mana pertikaian yang timbul seharusnya diselesaikan oleh peruntukan perlembagaan Persekutuan.

Pada masa yang sama, saya juga berpendapat (kemungkinan ada yang tidak bersetuju) bahawa Bidangkuasa Kehakiman sebenarnya lebih berkuasa daripada kuasa yang diperuntukkan kepada Bidangkuasa Eksekutif dan Bidangkuasa Perundangan. Saya berpendapat demikian kerana terdapat sekurang-kurangnya empat kuasa besar bidangkuasa kehakiman:

1. Mahkamah berkuasa untuk mentafsir perlembagaan

2. Mahkamah berkuasa untuk mentafsir mana-mana undang-undang

3. Mahkamah boleh mengisytiharkan mana-mana undang-undang samada peringkat persekutuan ataupun negeri sebagai tidak sah; dan

4. Mahkamah boleh mengisytiharkan mana-mana tindakan kerajaan sebagai bertentangan dengan undang-undang.

Selain daripada itu, badan kehakiman juga tidak tertakluk kepada peruntukan di bawah Fasal 132(2A) Perlembagaan Persekutuan di mana Hakim-Hakim Mahkamah Persekutuan dan Mahkamah Tinggi tidak memegang jawatan selama yang diperkenankan oleh Yang diPertuan Agong.

Hakim-Hakim hanya boleh dipecat melalui peruntukan Fasal 125 (3) Perlembagaan Persekutuan yang memperuntukkan bahawa dia boleh dipecat “… oleh kerana kelakuannya tidak baik atau oleh kerana ia tidak berupaya, oleh sebab kelemahan tubuh atau otak atau apa-apa sebab lain, menyempurnakan tugas jawatannya dengan sepatutnya…”.

Itupun hanya atas syor satu tribunal khas yang mengandungi sekurang-kurangnya 5 orang panel sebagaimana peruntukan Fasal 125 (4) Perlembagaan Persekutuan.

Atas alasan-alasan tersebut di atas, saya amat bersetuju dengan sebarang langkah/pengisytiharan untuk mereformasi badan kehakiman Negara. Sekurang-kurang langkah permulaan yang dicadangkan oleh Dato’ Zaid Ibrahim, Menteri di Jabatan Perdana Menteri yang baru sewajarnya dipertimbangkan. Saya percaya kestabilan negara sebenarnya berpaksi di atas kebebasan badan kehakiman.

Saya tertunggu-tunggu lapuran Suruhanjaya DiRaja Pita Video Linggam.